Historia
Ośrodka Caritas Archidiecezji Krakowskiej w Zatorze
Posłuchaj: fragmentów wywiadu z ks. Czesławem Puto
Zobacz także filmy:
Historia powstania Domu Wczasowo-Rekolekcyjnego w Zatorze
Poświęcenie Domu Wczasowo-Rekolekcyjnego w Zatorze
Ośrodek Caritas w Zatorze obejmuje obecnie Dom Pomocy Społecznej, Zakład Opiekuńczo-Leczniczy oraz Oddział Rehabilitacji Ruchowej i Fizykoterapii.
Początki Ośrodka sięgają 1990 r. Wtedy to ks. kard. Franciszek Macharski mianował dyrektorem Caritas Archidiecezji Krakowskiej w Krakowie ks. Stanisława Pawłowskiego, kapłana rodem z Trzebieńczyc.
Ks. Stanisław Pawłowski wiedząc, że w Zatorze znajduje się budynek po byłym folwarku kościelnym, postanowił, że w tym miejscu zorganizuje Ośrodek Caritas. W marcu 1991 r., za zgodą ks. kard. Franciszka Macharskiego i ówczesnego proboszcza parafii zatorskiej ks. Czesława Puto, przekazano na rzecz Caritas folwark wraz z przylegającą do niego nieruchomością.
W 1991 r. Siostra Wirginia ze Zgromadzenia Sióstr Służebniczek zapoczątkowała działalność Ośrodka organizując rekolekcje dla niepełnosprawnej młodzieży. W pierwszym roku istnienia, w okresie wakacyjnym, przebywało w nim ok. 30 osób niepełnosprawnych, z czego część nocowała pod namiotami. Personel ośrodka stanowili wtedy głównie wolontariusze, którzy pomagali w prowadzeniu działalności jako opiekunowie chorych oraz pełniąc dyżury m.in. przy przygotowywaniu posiłków w kuchni, sprzątaniu. W tym czasie powstała także idea, aby wobec ówczesnych trudności w zaopatrzeniu w żywność, wykorzystać pomieszczenia gospodarcze folwarku oraz przyległy ogród i sad na działalność gospodarczą. Gospodarstwem zajął się Edward Pawłowski, brat ks. Stanisława Pawłowskiego. Wsparcia udzieliła mu pani Helena Szymoniak. Rozpoczęcie działalności gospodarczej nastąpiło w czerwcu 1992 r. Działalność ta jednak nie trwała długo, gdyż sytuacja w rolnictwie zmieniła się radykalnie.
W maju 1993 r. rozpoczęto budowę nowego domu. Już 28 sierpnia 1993 r. nastąpiło poświęcenie nowego budynku Domu Pomocy Społecznej. Dokonał tego ks. kard. Franciszek Macharski, przybywający w Zatorze w związku z uroczystościami obchodów 600-lecia konsekracji kościoła parafialnego.
W pierwszym zamyśle miał to być dom czasowego pobytu, jednak pilna potrzeba otwarcia domu dla dorosłych osób niepełnosprawnych intelektualnie spowodowała, że 01.04.1994 r. Caritas Archidiecezji Krakowskiej w Krakowie podpisał umowę z wojewodą bielskim na prowadzenie Domu dla 30 niepełnosprawnych intelektualnie kobiet. W czerwcu 1994 r. przybyli pierwsi mieszkańcy – początkowo było to 5 osób.
Dom Pomocy Społecznej zaczął działać na podstawie Dekretu oraz Statutu Caritas Archidiecezji Krakowskiej oraz Statutu Domu Pomocy Społecznej Caritas Archidiecezji Krakowskiej w Zatorze nadanego przez Caritas w Krakowie.
Po śmierci ks. Stanisława Pawłowskiego w sierpniu 1994 r. dyrektorem Domu Pomocy Społecznej w Zatorze mianowany został ks. Czesław Puto, ówczesny proboszcz parafii Zator. Przyjął kolejną grupę mieszkańców – wtedy było już 30 osób.
Jednocześnie w sąsiednim budynku (tzw. folwarku) odbywały się turnusy wakacyjne organizowane przez Caritas Archidiecezji Krakowskiej, na które przybywały niepełnosprawne osoby, głównie dzieci z opiekunami lub rodzicami. W tym czasie osobą najbardziej zaangażowaną w rozwój i funkcjonowanie Domu była wspomniana już Siostra Wirginia.
Kolejni dyrektorzy, którzy przyczynili się do rozwoju Ośrodka to ks. Antoni Pitek, ks. Jacek Makota, ks. Wojciech Olszowski, ks. Tomasz Grzesiak, pani Barbara Zięba, ks. Andrzej Lichosyt i obecny dyrektor ks. Krzysztof Wieczorek – prawdziwie zaangażowany w dalsze tworzenie i prowadzenie Ośrodka Caritas w Zatorze – jako miejsca potrzebnego dla tych którzy wymagają wsparcia, leczenia i dla tych, którzy otrzymują rolę pomagających i wspierających.
W lipcu 1999 r. zaczął działać Dom Wczasowo–Rekolekcyjny dla Chorych im. Hanny Chrzanowskiej. Powstał w dawnych zabudowaniach gospodarczych, gruntownie wyremontowanych dzięki ofierze pieniężnej pani Jadwigi Smoleń. Budynek został całkowicie przystosowany do potrzeb osób starszych i niepełnosprawnych. Znajdują się w nim pokoje 2- 3-osobowe z węzłami sanitarnymi oraz kaplica pod wezwaniem bł. Edmunda Bojanowskiego.
.
.
Dom Wczasowo-Rekolekcyjny poświęcony został 9 sierpnia 1999 r. Już podczas wakacji 1999 r. w Zatorze odbyły się trzy turnusy wczasowo-rekolekcyjne dla 75 osób. Czynny przez cały rok Ośrodek w Zatorze pełnił też funkcję domu czasowego pobytu dla osób chorych i starszych, przeżywających chwilowe trudności rodzinne lub chcących odpocząć od swoich codziennych problemów.
Od 1999 r. roku, w wyniku wprowadzonych zmian administracyjnych, Ośrodek Caritas w Zatorze podlega Starostwu Powiatowemu w Oświęcimiu.
Kolejne rozbudowy umożliwiły przyjęcie następnych mieszkańców. W 2002 r. połączono dwa istniejące budynki – Domu Pomocy Społecznej i ówczesnego Domu Wczasowo – Rekolekcyjnego dla Chorych oraz dobudowano nowe skrzydło i piętro.
W lutym 2001 r. rozpoczęła działalność stacja opieki socjalnej w Zatorze. Jej powstanie było kolejnym krokiem do utworzenia kompleksu opiekuńczo – rehabilitacyjnego. Istniejące ośrodki: Dom Opieki Społecznej Caritas i Dom Wczasowo-Rekolekcyjny dla chorych, dzięki rozbudowie powiększyły swoje możliwości. W lipcu 2001 r. otwarta została obszerna sala rehabilitacyjna, z której mogli korzystać chorzy przyjeżdżający na wypoczynek, pensjonariusze Domu Pomocy Społecznej oraz okoliczni mieszkańcy objęci pomocą stacji opieki.
Na początku roku 2002 r. rozpoczął działalność Zakład Opiekuńczo – Leczniczy zapewniający opiekę poszpitalną i rehabilitację osobom z problemami neurologicznymi oraz cierpiącym na choroby reumatyczne. Organizowano także dwutygodniowe turnusy rehabilitacyjne dla osób niepełnosprawnych. Całość Ośrodka nazwana została Centrum Opiekuńczo-Leczniczym.
Na początku 2004 r. Dom Wczasowo-Rekolekcyjny został przyłączony do Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego w celu zapewnienie lepszej opieki osobom chorym przyjeżdżającym do Zatora.
Ciąg dalszy historii w trakcie opracowania.
